...
یادم نمی رود...،
همین چند سال پیش،
یک شب آن قدر برایت از خواب ستاره گفتم
که حوالی صبح
خورشید میان دو چشمت اسیر شد و
شرم بوسه ای
به خواب کودکی های معصومانه ام برد!
ببین کجای راه را اشتباه آمده ام
که حالا این چنین بی خواب،
بی قرار طعم بوسه و
بی تاب صبح ستاره ام.
به پایان این غزل چیزی نمانده است
دیری ست پایم از راه شما وا مانده است
از زخم زبان هایتان چیزی به یادم نیست
هرچند زخم دلم سر باز مانده است
هفتاد من شد مثنوی یکی شدن
بیچاره دلم بی سر و سامان مانده است
روزهای بارانی
نه من شرمنده چشم هایم می شوم
نه غرورم شرمسار نگاه مردم
از تو چه پنهان...
اینجا هیچ کس معنی آفتاب را نمی فهمد!
نمی دانند گریه های بی امان آسمان
تاوان همنشینی کدام ابر بی قرار است!
حالا هی بگو برو...
تنهایی پر انتظار این خیابان
هیچ مقصد بی نشانی را زمزمه نمی کند.
از خدا که پنهان نیست...
دستان سرد، پای ماندن را لنگ می کند.
من که هیچ،
به حال خودت رحم کن!
آه, این پنجره ها
زود می گیرد آدم را...
همرا ه و همصدا با من نمی شوی
دردم شدی چرا درمان نمی شوی؟
آواره گر شوم خونش به پای توست
بی سر شدم چرا سامان نمی شوی؟
ناخوانده دفترم بی خط و بی نشان
لطفی اگر کنی پایان نمی شوی
مردن به راه تو گویا که قسمت است
بی حان شدم چرا جانان نمی شوی؟
اینجا مدینه و تنها پیامبرم
آخر بگو چرا سلمان نمی شوی!؟
ز احمد تا احـــد یـک میم فـرق است
جهانی اندر این یک میم غرق است
(شیخ محمود شبستری)
کاری نکـن که از نیمه راه بــرگـردم...........با کوله باری از اشک و آه برگردم
راضــی نشـو کــه دلـــم سادگــی کنـد...........اگــر چــه حتــّی بــه اشتباه بـرگردم
حتـــّی اگــر بترسانیـم کـــه شب باشد...........بـا نــور نقــره ای رنگ ماه برگردم
دیگر نترسم از شبی که تاریک است...........بی هول و هراس شب سیاه برگردم
از تـــو و تمام خاطــراتت رهــا شوم...........حتـی بـدون هیچ تکیه گــاه بـرگـردم
بــی آنکه یـک نظر پشت سر بیندازم...........یا بــر خاطـرات گذشته نگاه برگردم
هرچند خـوب من مـی پرستمت ولــی........... کاری نکـن که از نیمه راه برگردم
شعر:زارعی
یا بـرگــرد بیا ، کــار ناتمامت را تمـام کــن
یا بگذار بــرو ، زندگی را بر من حـرام کـن
یا برگرد بیا و هستی مـن را به مـن ببخش
یا بر نعش من نماز بخوان و تنها رهـام کـن
یا برگرد بیا و به حرف هـای دلم گوش کــن
یا بگذار برو ، شعـرهای مـرا قتل عــام کـن
یا پیش من بمان عزیز، که تو را زندگی کنم
یا یـک خـداحافظ بگو بـرو ، ختـم کـلام کـن
شعر:زارعی
به یاد مجید زمانیان
ببینید و دل مبندید
چشم بیاندازید و دل مبازید
بگذارید و بگذرید
که : دیر یا زود باید گذاشت و گذشت
به یاد وحید بهتویی
بودیموکسی پاس نمیداشت که هستیم
رفــــتیم شاید قــــدر بدانند که بـودیم
به یاد فرشاد وطنی
گرچه در شطرنج عشقم شاه قلبم مات شد
در حــــقــیقـت باختم امــــا فراموشم نکن
به یاد امیر شعیبی
زندگی خوابی ست که اگر آن را باور کنی پشیمان میشوی
به یاد اشکان یوسفی نسب
پنجه در افکنده ایم باسرنوشت خویش.
سنگین سنگین به دوش میکشیم باردیگران را،به جای همراهیشان
عشق ما نیازمند رهایی است،نه تصاحب
در راه خویش ایثار باید نه انجام وظیفه
به یاد مسعود نیرومند
اگه ی روز بگم از این حکایت/که به تو کردم عادت
دلم پیش دلت مونده تو زندون رفاقت،رفاقت
به یاد امیرحسین حسینی
غصه دیروز رابه قصه امروز بسپار
تادرقصه فردا،غصه ای نداشته باشی
به یاد هانی رمضانی
یک شبی مجنون نمازش راشکست
بی وضو در کوچه لیلا نشست
عشق مجنون مست مستش کرده بود
فارغ از آن جام دستش کرده بود
به یاد سهراب تازیکه
لحظه ها می گذرد/آنچه بگذشت نمی آید باز
قصه ای هست که هرگز نتوان شد تکرار
آنچه می ماند از این جهت بجای
یادگاریست به بلندای خیال
وبه یاد همه بچه های با مرام و با معرفت عمار
عمار1 عمار2 عمار3
